2016’nın 1 Mart sabahı başlamışız yolculuğa. 37 gün sürmüş. Döndüğümüzde bir-iki yıla yazarım diye düşünmüştüm. Araya bir dolu başka yolculuk girdi. Durmak zorunda kalınca fark ettim, beş yıl geçmiş. Yunanistan’dan İtalya’ya 15 saatlik feribot geçişi hariç, arabayla yaklaşık 6000 kilometre yol yapmışız.
Geriye dönüp baktığımda… Ne kadar saçma bir laf bu da. Nesine bakacaksın? Yine de bakmayı deneyeceğim, çünkü elimde, gezerken her günün sonunda tutulmuş, bazen pırıl pırıl ama çoğunluk yorgunluk ve içkiyle karışık bir zihnin eseri, zaman zaman okunaksız bir dolu not var. Yazılan hiç bir şeyin -kimi anekdotlar dışında- tam da o zaman ki gibi olamayacağı besbelli, ama öte yandan bugün yazılanlar “başka bir zamandan” bakıyor olsa da, oradaki ayak izlerini takip etmek zorunda. Araya, aradaki dönemde aynı güzergahlarda yapılmış başka yolculukların deneyimleri de sızacaktır ister istemez. Böyle zamanlarda ikinci bir bellek olarak, Sibel’in hafızasına başvuruyorum ve bazen farklı noktalardan haraket ederek bir anıya varmanın keyfini sürüyoruz. Ama bütünüyle farklı uçlara savrulduğumuz da oluyor. O zaman da şöyle avutuyorum kendimi: Zaman dediğin nedir ki?
Şimdi masanın başında, yapılmış seyahati belli ki hiç de daha az yorucu olmayacak biçimde, yeniden kurmayı deneyeceğim.
Umuyorum ki, ilki kadar heyecan verici olsun.
